MÚSICA GALEGA – O neno da tenda (Lorca) – Luar na Lubre

Sempre Galiza!

Sempre Galiza!

 

Quando [Ernesto Guerra da Cal] ainda não contava um ano de idade morreu-lhe o pai, o que provocou a sua deslocação para Quiroga, onde ele e o seu irmão ficaram ao cuidado de uma tia, Teteyo (a quem dedicará o seu primeiro poemário, Lua de Além-Mar), enquanto a sua mãe foi finalizar os estudos em Madrid. Tendo onze anos deslocou-se a residir para Madrid, onde trabalhava sua mãe, e onde tem ocasião de realizar os estudos secundários e mais os universitários, finalizando o Curso de Letras em junho de 1936. Na capital de Espanha faz teatro, trata os deputados do Partido Galeguista e outras figuras galegas, além da maoria dos vultos principais das espanholas Generación del 98 e Generación del 27, tendo a este respeito especial relevo o seu relacionamento com Federico García Lorca: a Da Cal correspondeu responsabilidade directa nos cinco últimos dos Seis Poemas Galegos, para os quais serviu de “diccionario viviente” ao andaluz, como explica numa conhecida carta a Eduardo Blanco Amor, do ano 1949.

 

 

– dos Seis Poemas Galegos de Federico Garcia Lorca, na interpretação dos Luar na Lubre

 

Cantiga do neno da tenda

Bos aires ten unha gaita
sobre do Río da Prata
que a toca o vento do norde
coa súa gris boca mollada.
¡Triste Ramón de Sismundi!
Aló, na rúa Esmeralda,
basoira que te basoira
polvo déstantes e caixas.
Ao longo das rúas infindas
os galegos paseiaban
soñando un val imposíbel
na verde riba da pampa.
¡Triste Ramón de Sismundi!
Sinteu a muiñeira d&dgoa
mentres sete bois de lúa
pacían na súa lembranza.
Foise pra veira do río,
veira do Río da Prata
Sauces e cabalos núos
creban o vidro das ágoas.
Non atopou o xemido
malencónico da gaita,
non viu o inmenso gaiteiro
coa frolida dálas:
triste Ramón de Sismundi,
veira do Río da Prata,
viu na tarde amortecida
bermello muro de lama.

 

 

 

Texto relacionado:

 

Concerto homenagem a Ernesto Guerra da Cal – 8 de maio – Santiago de Compostela

 

1 Comment

Leave a Reply